Eli Goffa

‘Een specialleke’, zo werd Eli als klein jongetje reeds op school bestempeld. Het ventje dat vaak
verstrooid was, de laatste was, niet mee kon met de leerstof, met z’n hoofd steeds in de hoogste
hemelen vertoefde, enz. De enige jongen van de klas die niet in een voetbalploegje speelde en geen
enkele behoefte had aan competitie. De leerkrachten wisten zich vaak geen raad met deze eenzaat.
Maar als Eli een toneeltje moest doen vooraan de klas of een liedje mocht zingen met begeleiding
van zijn gitaar, floreerde hij en hingen menig leerling én leerkracht aan zijn lippen. 
In de liefde werd het ook vaak niks, omdat Eli meer tijd en aandacht aan het spelen en beluisteren
van muziek besteedde dan aan zijn toenmalige vriendinnetjes. 
Thuis sloot Eli zich vaak urenlang op in zijn kamer om de volledige platencollectie van ouders en
grootouders te ontdekken en mee te leren zingen en spelen op gitaar. Ondertussen dachten zijn
ouders dat zoonlief voorbeeldig zat te studeren. In de plaats van geschiedenis, aardrijkskunde of
wiskunde, leerde Eli wel de prachtige muziek kennen van onder meer Mahaliah Jackson, Ray Charles,
Neil Young, The Stones of Jimi Hendrix. Hij liet zich begeesteren door oude blues, soul, jazz, rock’n
roll, funk, gospel, folk, classic rock en Americana.
Ook uitgaan naar dancings of fuiven liet Eli aan zich voorbijgaan. Liever speelde hij met een goede
vriend een partijtje biljart in een kroeg waar goeie (oude) muziek speelde. Alsof er zich een oude ziel
in een jong lichaam had genesteld, zo gedroeg deze jongen zich. 
Ondertussen is het jongetje van toen opgegroeid tot een muzikant en singer-songwriter die al mooie
dingen tot zijn palmares mag rekenen. Voorprogramma’s van onder andere Paul Weller, Frances,
Novastar en Hooverphonic en grote complimenten van Heather Nova. Eli sleepte in België de
hoofdprijs van Exposure Music Awards 2018 in de wacht voor de categorie ‘Singer-Songwriter’ en
werd gedoopt tot Artist In Residence door concertzaal Het Depot te Leuven.
Dit is het verhaal van Eli Goffa, of hoe een buitenbeentje toch zijn weg baant in een wereld vol prestatiedrang, competitie en overprikkeling.